ROZDZIAŁ 4

Kiedy już nie było z kim tańczyć, Moritz zaginą zresztą Milena też, Marco postanowił odstawić Justynę do domu. Po drodze obgadywali wiele spraw, między innymi dziewczyny z dyskoteki i ich ubiory.. Gadali trochę o Milenie, że jest strasznie żywiołowa i pasuje do Marco.


Marco: Ja i Milena? Chyba cię pokręciło? Ona mnie nie lubi.. -wyparł się
Justyna: Ona? No może trochę, ale daj się jej polubić! -uśmiechnęła się
Marco: Co? Mam iść z nią do łóżka? -zasugerował
Justyna: A chcesz? -zapytała
Marco: No nie mam nic przeciwko.. Ma swoje kobiece wdzięki i w ogóle.. Ale.. -wytłumaczył
Justyna: Ale? Oj tam. Musisz ją lepiej poznać. Iść na jakąś kawę czy coś.. -odpowiedziała
Marco: Wstydzę się jej... Bo ona była z chłopakami o wiele przystojniejszymi.. A ja? Taki z którym nikt by się w życiu nie umówił.. -westchnął
Justyna: Ja bym się umówiła. Ale i tak sądzę że ty i Milka bylibyście lepsi.. -upierała się
Marco: Taa.. Ale ty nie masz takich wymagań jak ona.
Justyna: Jak chcesz to mogę ją jutro z tobą umówić. -uśmiechnęła się
Marco: Seryjnie? Super! -uśmiechnął się
Justyna: Seryjnie.. -uśmiechnęła się
Marco: No to co będziemy się rozstawać.. -stanęli obok furtki
Justyna: No niestety.. Muszę wrócić do swojego świata. -odpowiedziała
Marco: Ta. No to trzymaj się! -przytulił ją
Justyna: Ty też i pozdrów Moritz'a ode mnie. -odwzajemniła uścisk


Marco wracał sam, uśmiechnięty i zadowolony z tego że na dyskotece pocałował Justynę i będzie mógł umówić się z Mileną, która mogła się w końcu do niego przekonać. Czuł się taki popularny.. Po kilku minutach dotarł do hotelu i wszedł do pokoju gdzie leżał sobie na łóżku Moritz, Leo nie było. Pewnie biegał z Lewandowskim robić kawały Kloppowi. Ostatnio przykleili go do krzesełka na treningu.


Moritz: I jak po zabawie? -zapytał
Marco: Czemu się zerwałeś? Justyna cię szukała. -odpowiedział
Moritz: Na pewno jej nie zaciągnąłeś do łóżka? -zapytał niepewnie
Marco: O czym ty mówisz? -zdziwił się
Moritz: Widziałem jak się z nią całowałeś. -odpowiedział
Marco: Aha. O to ci chodzi? Zazdrosny? -uśmiechnął się
Moritz: Nie. Ale tak się nie robi.. Zrobiłeś jej nadzieje. -westchnął
Marco: Nie zrobiłem jej żadnych nadziei.. Jedyne nadzieje to ta że niedługo ty zerwiesz ze swoją dziewczyną i będziesz z Justyną, bo widać jaki jesteś o nią zazdrosny.. -odpowiedział
Moritz: Może będę, a może nie.. Ładna jest, ale ma surowych rodziców. Pewnie dostanie teraz od nich szlaban.. -westchnął
Marco: Kurczaki... Szkoda mi jej. Może coś da się zrobić. Pewnie będzie zrozpaczona..-rzekł
Moritz: A co ty sobie myślisz... Sam nie chciałbym mieć takiego życia jak ona. -odpowiedział

******

Tymczasem w domu Justyny rozpętała się wielka burza. Od wejścia naskoczyła na nią matka, a potem jeszcze ojciec się dołączył. Wszystko o to że wróciła późno do domu i że wróciła z jakimś blondynem, którego nie znają i przez to niby jakich ich wizerunek ucierpiałby..


Justyna: A bo co nie wolno mi? -krzyczała
Matka: Nie! Bo go nie znasz! -odkrzykiwała
Ojciec: Jeszcze by cię zgwałcił! -krzyczał
Justyna: To jest mój kolega! I nie zgwałciłby mnie!
Matka: Nie znasz ludzi! Są podli! -odpowiedziała
Justyna: Ale go znam i ręczę za niego! -przekrzykiwała
Ojciec: Oddawaj telefon i laptop! Masz szlaban na dwa miesiące! -rozkazał
Justyna: Masz i się tym udław! -krzyknęła

Matka: Masz na górę, nie złaź i nie pyskuj mi! -zasyczała


Dziewczyna z płaczem pobiegła na górę. Rzuciła się na łóżko i wypłakiwała się w poduszkę..
Po chwili usłyszała jakieś łopotanie do okna. Otworzyła drzwi balkonowe i wyszła na zewnątrz. Leżał tam kamień, szczelnie opakowany w papier. Spojrzała na ciemną ulicę i zobaczyła uciekającą postać. Może się wydawać że to był mężczyzna ubrany w bluzę z kapturem i jeansy oraz adidasy. 

Wyjęła kamień i rzuciła go do ogródka. Wzięła kartkę i zaczęła ją czytać...

____________________________________________________________________

Trochę krótko, bo obiecałam pomóc mamie. Spróbuję w poniedziałek napisać dłużej.. :)
Postaram się dzisiaj wrzucić jakąś muzykę na bloga..